2º CMXA Brais Ramilo Loureiro
Corpo soñado
Moitos soñan co amor verdadeiro,
outros queren cartos ou non ter que madrugar,
non obstante, eu, só soño con estar contento,
co meu corpo e soñar.
EMILIO GARCÍA JUAREZ 2º CM XESTIÓN ADMINISTRATIVA
Todos os días Aurora subía na báscula, e choraba e choraba.
Saía á escola sen almorzar e choraba na clase. Todos os compañeiros ríanse dela polo seu
corpo, unha cadeira que non chegaba nin a amplitude dun globo, uns brazos que nos
conseguían ser do perímetro dunha goma do pelo, e só brotaban lágrimas dos seus verdes
ollos, era a súa rutina diaria, as palabras doían máis ca unhas balas de aceiro penetrando
no seu corazón.
Na clase miraba aos seus compañeiros, felices co seu corpo, altos e fortes, contemplando a
felicidade que nunca podería ter, ela era a “rara” de clase, a “anoréxica”, decíanlle iso sen
saber que só enchían un vaso de auga que xa estaba cheo, e, como todos sabemos que
pasaría, o vaso derramouse.
Ninguén sabía que o 4 de Decembro, Aurora, non volvería a clase, porque preferiría estar
encerrada no seu mundo antes que ser libre nun mundo de burlas.
A muller de tan só 20 anos dirixiuse ao alto do seu piso, e , mirou a fronte, respirou fondo
e….
Decidiu acabar coas súas burlas da maneira máis cruel e tráxica ca un ser humano poidese
imaxinar.
Gabriel Chacón 2º CM Gestión Administrativa
“Gorda de mierda”.
Son las palabras que Lucía tenía que escuchar día a día, haciendo del despertar con los rayos
del sol una pesadilla.
Era tanto el afán de verse bonita que había llegado a estar semanas sin probar un solo gramo
de alimento, todo por evitar esas palabras que le dedicaban la gente de su instituto.
Un Martes 26, la fecha en que Brais, el capitán del equipo del instituto se acercó a ella y le tiró
un plato de albóndigas
-¿Te gusta cerda?, fueron sus palabras después de arrojarle el alimento.
Lucía estaba destrozada, “ya estoy harta decía”, así que se dirigió corriendo entre lágrimas a la
salida de su instituto y se dirigió a su hogar.
Cogió un bolígrafo y un papel de su escritorio y se propuso a escribir una carta, una carta que
no sabemos hacia quien va dirigida ni que ponía. Cuando los padres de Lucía llegaron a casa,
llamaron por su hija, pero ella nunca contestaría, subieron a la habitación de esta y lo que se
encontraron cambiaría sus vidas para siempre, empezaron a llorar y encontraron una carta que
ponía: “esta gorda de mierda se va para siempre.